Wilma Geldof
Hoe kun je elkaar weer vinden na een oorlog die mensen uit elkaar dreef? Daarover vertelt schrijver Wilma Geldof in haar Vrijheidscollege.
Wilma Geldof (1962) werkte jarenlang in de geestelijke gezondheidszorg en bij de Raad voor de Kinderbescherming. Sinds 2010 is ze fulltime schrijver en schrijfdocent. Met haar roman Elke dag een druppel gif won ze in 2015 de Thea Beckmanprijs. Het meisje met de vlechtjes (2018) werd vertaald in zeven talen, genomineerd voor de Deutscher Jugendliteraturpreis 2021 en bekroond met de Gustav Heinemann Friedenspreis 2021. In haar Vrijheidscollege laat ze aan de hand van haar romans zien hoe verdeeldheid ontstaat, en wat mensen nodig hebben om weer tot elkaar te komen.
De Vrijheidstips van Wilma Geldof
Vrijheid is urgenter dan ooit. Stilstaan bij vrijheid en erover praten is van groot belang, zodat we die vrijheid blijven koesteren. Daarom vragen we aan alle Vrijheidssprekers om de films, boeken, documentaires en artikelen te delen die hen het meest hebben beïnvloed. Hieronder vind je die van Wilma Geldof.
Film: Idi i Smotri (Kom en zie) (1985)
Deze Sovjet-Russische (anti!)oorlogsfilm verpletterde me. Geen film met een keurig plot, maar chaos. Totale chaos. Door deze film begreep ik: dít is oorlog. Een vijftienjarige Russische jongen wordt in 1943, tot zijn trots, door de partizanen ingelijfd. Tijdens gevechten raakt hij zijn groep kwijt en probeert hij de weg terug naar huis te vinden. Je ziet de horror die oorlog individuen aandoet, kinderen aandoet. De jongen komt terecht in een hel waar hij niet uit kan. Er is geen thuis meer. Hij verliest zijn vrijheid. Dit is oorlog. En dit is waarom onze vrijheid zo belangrijk is.
Theater: Mijn lieve gunsteling (2023)
Een hartverscheurende bewerking voor theater van de roman van Lucas Rijneveld over een veearts die zich aangetrokken voelt tot een veertienjarig meisje. De toenadering verandert langzaam in seksueel geweld. Er is een punt waarop de man het meisje breekt – en dan is er geen vrijheid meer. Zij kan niet meer vrij voelen of denken. Waar de man eerst gevangen zat in een obsessief verlangen waar hij tegen vocht, ketenen zijn daden hem nu aan schuld. Ik moest erg huilen tijdens het kijken. Ook dit stuk gaat uiteindelijk om vrijheid: het recht op vrijheid én de verantwoordelijkheid dat recht van de ander niet te schaden.
Artikel: Interview met Steve Mc Queen en Bianca Stigter (2023)
Regisseur Steve McQueen verfilmde Atlas van een bezette stad van Bianca Stigter. De laatste woorden uit dit interview troffen me: ‘Er is geen ander, er is alleen wij. En het is altijd wij geweest. Wij.’ Omdat mijn nieuwste roman hierop uitkomt, heb ik deze zinnen er als citaat in opgenomen. Na een wond is het moeilijk je weer te kunnen verbinden met de ander. Er is tijd nodig en bereidheid elkaars pijn te zien. Maar uiteindelijk gaat het in het leven om verbinding.
Fotograaf: Ineke Oostveen
