Radi Suudi
Radi Suudi is freelance journalist en consultant. In zijn Vrijheidscolleges deelt hij de ervaringen die hij opdeed tijdens zijn reizen in het Midden-Oosten.
Radi Suudi (1957) is freelance journalist en consultant. Hij studeerde politicologie en runt een adviesbureau gericht op interculturele communicatie, een onderwerp waar hij vorig jaar ook een handboek over publiceerde. Suudi groeide op in Hilversum met een Nederlandse moeder en een Palestijnse vader. De situatie in het Midden-Oosten houdt hem al jaren bezig – als journalist en sociaal wetenschapper, maar ook als medeoprichter van de Stichting Joods-Palestijnse Dialoog, waarmee hij Israëli’s en Palestijnen met elkaar in contact bracht. In zijn Vrijheidscollege deelt hij de ervaringen die hij opdeed tijdens zijn vele reizen in het Midden-Oosten en verweeft hij die met de geschiedenis van zijn Palestijnse familie.
Vrijheidscolleges Special: Israël en Palestina
Na een uitverkochte eerste editie in november 2023 organiseert Stichting Vrijheidscolleges in februari en maart 2024 opnieuw een reeks avonden rondom de oorlog in Gaza. Tussen vrijdag 16 februari en woensdag 6 maart gaan in Wageningen, Zwolle, Den Haag, Tilburg en Utrecht programmamaker Raoul Heertje, journalist Radi Suudi, documentairemaker Natascha van Weezel en criminoloog Lydia de Leeuw in gesprek met elkaar en het publiek.
- Vrijdag 16 februari: Wageningen - Natascha van Weezel en Lydia de Leeuw
- Maandag 19 februari: Den Haag - Radi Suudi en Natascha van Weezel
- Maandag 26 februari: Zwolle - Radi Suudi en Raoul Heertje
- Maandag 4 maart: Tilburg - Lydia de Leeuw en Raoul Heertje
- Woensdag 6 maart: Talkshow Utrecht - Natascha van Weezel, Raoul Heertje, Lydia de Leeuw en Radi Suudi
De Vrijheidstips van Radi Suudi
Vrijheid is urgenter dan ooit. Stilstaan bij vrijheid en erover praten is van groot belang, zodat we die vrijheid blijven koesteren. Daarom vragen we aan alle vrijheidssprekers om hun meest invloedrijke artikelen, documentaires en films te delen. Hieronder check je die van Radi Suudi.
(Joden op het sportcomplex op het Amsterdamse Olympiaplein in afwachting van deportatie naar kamp Westerbork, 20 juni 1943. Vervaardiger: Herman Heukels. Auteursrecht: NIOD, CC0)
Oorlogsfotografen: Herman Heukels en Bart de Kok
Op 20 juni 1943 werd in Amsterdam Zuid de laatste grote razzia door de nazi’s georganiseerd. Heel Amsterdam-Zuid werd afgesloten en Duitse troepen gingen van huis tot huis om de Amsterdamse Joden die nog niet waren gedeporteerd alsnog op te pakken. Die dag werden 5542 mensen van alle leeftijden opgepakt, die nog dezelfde dag naar Westerbork werden afgevoerd. Veel van de gedeporteerden werden vervolgens in de daaropvolgende weken en maanden in de vernietigingskampen in Polen vermoord.
Herman Heukels was een persfotograaf die in de Tweede Wereldoorlog werkte in dienst van de Duitse bezetters en pro-nazi was. Hij fotografeerde die dag op straat op de verzamelplekken op het Olympiaplein en het tegenwoordige Victorieplein de Joden die waren gearresteerd en die zich door leden van de Joodse raad moesten laten registreren voordat ze naar het Muiderpoort station werden gebracht om op de trein naar Westerbork te worden gezet.
De foto’s van Heukels zijn uniek omdat het bijna nooit is voorgekomen dat de nazi’s fotografen aanwezig lieten zijn bij razzia’s. Deze serie en een serie die de NSB-fotograaf Bart de Kok een maand eerder maakte in Amsterdam-Oost bij een verzamelpunt voor Amsterdamse Joden die naar de vernietigingskampen gedeporteerd zouden worden zijn vrijwel de enige in hun soort.
Muziek: Miles Davis
De Amerikaanse jazzpianist Theolonious Monk zei ooit dat jazz voor hem ‘de totale vrijheid’ was ‘omdat je alles kan spelen wat je op dat moment maar wilt’. In deze clip zien we dat heel duidelijk, waarin trompettist en bandleider Miles Davis een voor die tijd (1959) heel nieuwe muzikale weg in slaat met zijn musici. De solo van saxofonist John Coltrane is legendarisch geworden omdat hij daar de vrijheid neemt om alle hoeken van het muzikale thema van het nummer te onderzoeken.
De muziek laat ook een andere vorm van vrijheid zien. Zwarte musici die niets doen om het publiek te behagen, maar zelfbewust hun muziek laten horen, zonder concessies te doen. Iets wat in die tijd in de Verenigde Staten ongekend was en waar zwarte musici vooral geacht werden vriendelijk te lachen en grappen te maken, om niet te bedreigend op het publiek over te komen.
Oorlogsjournalist: Bisan Owda
In de huidige oorlog in Gaza spelen Palestijnse burgerjournalisten een belangrijke rol omdat zij als enigen kunnen laten zien wat er gebeurt. Internationale journalisten komen de Gazastrook niet in vanwege de hermetisch afgesloten grens.
Bisan Owda is een 25-jarige vrouw uit Gaza die voor de oorlog begin in oktober 2023 actief was op Instagram en een lifestylekanaal had. Na het begin van de oorlog is Bisan oorlogsjournalist geworden en laat ze in haar reportages aan haar bijna twee miljoen volgers zien wat de oorlog betekent voor de burgers van Gaza. Ze opent haar reportages altijd met de begroeting: ‘ik leef nog!’ Ze is een heel belangrijk symbool geworden voor de vrijheid van meningsuiting, het belang van journalistiek en daarmee ook een rolmodel voor veel Palestijnse meiden. In haar reportages wordt ook duidelijk dat de vrijheid om geen gebrek aan levensbehoeften of angst te hebben in een oorlog absoluut afwezig is.
Documentaire: Libanese burgeroorlog
Dit is een mini-documentaire die ik enkele jaren terug maakte in Beiroet over de nasleep van de Libanese burgeroorlog tussen 1975 en 1990. In die oorlog werd gaandeweg je godsdienst bepalend voor je identiteit en of je een vijand was, of je dat nu zelf wilde of niet. Het kon ook je dood betekenen als je op het verkeerde moment op de verkeerde plek was. Mijn vriend Fouad, die zelf als tiener de oorlog in Beiroet heeft meegemaakt, vertelt erover.
Documentaire: Libanees-Palestijnse journalist
Een mini-documentaire die ik in Libanon maakte over de in 2005 in Beiroet vermoorde Libanees-Palestijnse journalist en politiek activist Samir Kassir. Zijn weduwe Giselle en twee goede vrienden vertellen over hem. Ook maken ze duidelijk waarom de vrijheid van meningsuiting die Samir Kassir opeiste voor zichzelf en de andere burgers in Libanon en Syrië hem uiteindelijk het leven kostte.
